Eerste weekje: het ziekenhuis....

De eerste week zit er alweer op...de tijd vliegt! Vorige week na een dagje bijkomen op dinsdag begonnen in het ziekenhuis. Ingeborg was de week ervoor al begonnen dus ik kon fijn haar volgen naar alles. Ik ben begonnen op de chirugie afdeling, samen met nog 8 andere co's...enorm veel! maar dat betekende wel dat ook al het papierwerk door 8 gedeeld mag worden. Hoe gaat dat? Men neme bijvoorbeeld 2 ontslagblaadjes. Carbonnetje ertussen en schrijven maar. Zie hier....2 ontslagbrieven....! Het ziekenhuis zelf is me alles meegevallen. Ik ging er dan ook van uit dat ik in een of andere bouwval zou komen. Maar het lijkt in alles op een echt ziekenhuis, al is het vaak frustrerend dat ze niet de beste zorg kunnen leveren omdat ze de middelen niet hebben. Toch hebben ze bijvoorbeeld wel een CT scan (de dato 1992...) waar uiteraard zelf vor betaald dient te worden door de patient en heb ik op de ok ook al bij een laparoscopische operatie gestaan. Vond ik toch beiden best wel modern!
Mijn werkdagen beginnen elke dag om 7.30uur. Vaak is het dan nog wel een half uurtje wachten op de chirurg om de visite te gaan lopen (en dat terwijl de surinaamse tijd altijd een uur later is dan afgesproken...) Na de visite schrijven de co's alle ontslagbrieven, consultaanvragen en recepten. Fijne co klusjes dus! De dag duurt in principe tot 15uur. Lang als er niks te doen is, maar na een week is me wel duidelijk dat je drukte schema door jezelf wordt bepaald. patienten opnemen, naar de poli en natuurlijk alle diabetes voeten en wonden schoonmaken. Misschien kunnen de leken onder ons nu maar beter een alinea overslaan....
Diabetes: een enorm probleem hier. Mensen stoten hun voetje en hebben zo een enorme wond. Stinkend, pussend en vooral necrotiserend...en dat moet er natuurlijk af. Weer een co klusje! Wat smerig zeg! En aan de stank ga ik al helemaal nooit wennen. Maar zoals het een goede co betaamd laat ik me niet kennen en doe ik braaf aan deze schoonmaaksessies mee.
We zijn met 4 nederlandse co's en 5 surinaamse. Erg gezellig dus. Menig discussie over de verschillen tussen onze culturen en gelukkig leren ze ons ook een aardig woordje sranantongo, oftewel surinaams.
M'n eerste amputatie nog niet zelf gedaan, maar zodra ik mag laat ik het weten!